[KP] Gustavo Bianco

Kiedyś założył się z kolegami, że zje pizzę z ananasem. Wygrał, ale nigdy nie przyznał się, że naprawdę mu smakowała.

Gustavo Federico Bianco

Korzenie włoskie, grube korzenie – 33 lata, więc jest szansa na prędkie odejście z tego świata – młodszy z synów, z dwóch stron otoczony przez siostry – studiował ekonomię i finanse, ukończył kilka biznesowych kursów w różnych europejskich miastach – rodzinna rezydencja na obrzeżach Orchard Heights, której przydałby się remont – członek rodzinnej firmy Morbido Bianco produkującej luksusowe dobra odzieżowe na rynek włoski, właścicieli Allevamento di capre, farmy kóz kaszmirskich nieopodal Mariesville – przed laty mistrz akordeonu i wszelakich harmonijek – nadwyżki alkoholu i makaronowych kalorii maskuje codziennym bieganiem – Rodowici Mieszkańcy 

Pozornie niepozorna, rodzinna firma Morbido Bianco od lat kojarzona jest ze żrącym luksusem i kuszącą niedostępnością. Niewielkie, dopracowane kolekcje oraz niezmienna, najwyższa jakość sprawiły, że rodzinny interes od lat przynosił zadowalający zysk oraz popularność na rynku marek luksusowych. Kaszmir, z którego ręcznie produkowane są ubrania Morbido Bianco od lat klasyfikowany jest na podium światowej jakości, a ci, którym udało się zdobyć najdrobniejszy produkt spod igły tej marki, zaznać może wybiórczego luksusu, wartego niemal każdych pieniędzy.

Choć główny rynek oraz charakter rodziny kojarzony jest przede wszystkim z gorącą Italią, niewielu wie, że początki działalności firmy przypadają na obrzeża Mariesville, gdzie pradziadek Gustavo prowadził niewielką farmę kóz. Młodociane małżeństwo jego jedynego syna, ze zdolną krawcową pochodzącą z Włoch zapoczątkowało rozwój rodzinnego interesu, który trwa nieprzerwanie od przeszło pięćdziesięciu lat. Z biegiem lat farma kóz kaszmirskich rozrastała się, a pozycja rodziny umacniała się w klasie wyższej. Niewielki dom miejscowej rodziny zmienił się na rezydencję w bogatszej części miasta, a niemal wszyscy żyjący wówczas członkowie zmienili nazwisko na rodowe nazwisko włoskiej krawcowej.
Tworząc pozorną tradycję, ojciec Gustavo sprowadził po studiach kolejną włoską żonę, która w hołdzie rodzimej miejscowości, przed laty założyła w Mariesville jedyny butik Morbido Bianco na terenie USA. Jego siostry pozostały natomiast w Rzymie, dbając o rozwój i pozycję marki w docelowym rynku i doglądając by kolejne pokolenie kształtowało się na godnych, równie tradycjonalnych następców.

On od zawsze czuł się bardziej Włochem. Gorące korzenie wybuchowej matki buzowały w jego młodzieńczych żyłach, rozpalając jego żądze wrażeń. Chciał poznawać, doznawać, szukać.
Głośny, trochę zbyt zabawowy, a za mało odpowiedzialny.
Miał być najsłabszym filarem, nieokiełznanym ogierem, który nie trzymany za wodze, mógł sprowadzić klęskę na tradycjonalną firmę. Ten gorszy brat, który żył z dnia na dzień, nie snując dalekosiężnych planów. Ten, którego trzeba było nakierować na odpowiednie tory, by wpasował się w nałożony szablon.
Chętnie zmieniał miejsce zamieszkania, szkoląc się w kilku europejskich miastach. Jego serce umocowane było jednak w gasnącym o zachodzie Rzymie, który przybierał czerwonawe, rozpalające barwy. W czarnej, aromatycznej kawie i gorącej, włoskiej miłości, która nierzadko kończyła się wraz ze wschodem słońca.
Próbował zerwać z siebie łatkę gorszego brata, nie wpisującego się w fundamentalne potrzeby firmy. Planował, na przekór dziwnym tradycjom, pozostać z siostrami w rzymskim raju. Chciał kreować własną, nowoczesną wizję marki. Rozpraszać jej sidła na kolejne europejskie miasta. I pozbyć się przypisanej pozycji transparentnego członka wyjątkowo włoskiej rodziny Bianco.

 
Afera finansowa, po której jego starszy brat trafił za kratki, zatrząsnęła fundamentalnym porządkiem firmy i spokojem tradycjonalnej rodziny. Zatrząsnęła też wizją jego dotychczasowego życia, z ukrycia otwierając w jego głowie furtkę późnej dojrzałości. Niespiesznie wyciszając jego głośne usposobienie, kryjąc ziarna wpajanych przez lata przestarzałych wartości, które w końcu miały wykiełkować.
Wezwany do jabłkowego zadupia na dłużej, choć wciąż broni się rękami i nogami. Miał wrócić z obiecaną włoską żoną, ale przecież zapomniał jej znaleźć.
Zapomniał też wspomnieć rodzicom, że firma zaczyna mieć poważne problemy finansowe i włoska sielanka powoli biegnie ku upadkowi.

 

♘♘♘

Buongiorno! Naoglądałam się popularnego serialu i zachciało mi się eksperymentu.

FC: młody, cudowny Al Pacino

wedsdxxc@gmail.com