[KP] Kathelyn Cameron

Mi pomogły takie proszki, teraz już nie czuję mdłości 

Złości, strachu, szczęścia, nienawiści i miłości.

 

Kathelyn Cameron

Ma wrażenie, że życie ją zmieliło, przeżuło i wypluło na ten nędzny padół łez, by mogła przełknąć więcej cierpienia i strawić je w sobie, chowając cały swój ból jaki w sobie nosi za maską sarkastycznego uśmiechu. W momencie kiedy była na takim etapie swojego życia, gdzie osiągała wspaniałe sukcesy, powodziło jej się w pracy, miała szczęśliwy związek i właściwie wszystko, czego dusza zapragnie, właśnie wtedy jej świat rozpadł się na milion kawałków. Odkryła, że dzieli życie z potworem, a przysłowiowe trupy w szafie okazały się być tymi prawdziwymi. Cała miłość, którą czuła zmieniła się najpierw w niedowierzanie, później wściekłość i nienawiść, który zawładnęły jej życiem. Od tamtej pory miała problemy z gniewem, który ją pożerał i z agresją, wyładowując się na swoim najbliższym otoczeniu. W momencie, w którym dotkliwie pobiła policjanta, który zaczął kpić z niej, z jej małżeństwa i kwalifikacji zawodowych musiała sobie zrobić przerwę od pracy. Jej szef, który szanował ją, jej umiejętności i wierzył w jej potencjał — w przeciwieństwie do współpracowników u których zaufanie i sympatia do niej drastycznie spadło, kiedy okazało się, że mieszkała z mordercą, zaoferował jej powrót do pracy pod pewnymi warunkami. Stwierdziła jednak, że pieprzy terapię i nie jest nikomu winna przeprosin. Spakowała wszystkie swoje graty, zatrudniła pośrednika, który miał zająć się sprzedażą jej mieszkania i wróciła do miasteczka, z którego niegdyś uciekała w popłochu i nie miała zamiaru wracać. 

Wracając do Mariesville liczyła na to, że ułoży sobie życie na nowo, zapominając o demonach przeszłości i powodach przez które opuściła miasteczko. Naiwnie wierzyła w to, że przeszłość nie zapuka do jej drzwi i jak bardzo się myliła! W końcu miała dostatecznie dużo obecnych problemów, żeby przejmować się tymi starymi, przed którymi zdążyła już kiedyś uciec. Nie była jednak gotowa zmierzyć się z przeszłością, o której wmawiała sobie że dawno zapomniała, a która tak naprawdę wciąż ją bolała. Rzuciła się więc w wir pracy, zdobywając zaufanie szeryfa i zostając jego zastępczynią. Wszystko co robiła, było na rzecz lokalnej społeczności i dla dobra ogółu. Pieczołowicie wywiązywała się ze swoich obowiązków i robiła wszystko by panować nad sobą, swoimi emocjami, często posiłkując się tabletkami uspokajającymi.

Jest silna — zarówno psychicznie jak i fizycznie, bo życie zdążyło nieźle dać jej w kość i kilka niepowodzeń nie jest w stanie sprawić by się poddała. Nawet gdyby przewróciła się tysiąc razy, to spróbuje kolejny raz się podnieść. Ośli upór odziedziczyła po ojcu, który w jego wypadku doprowadził go do śmierci, która wcale nie była taka przypadkowa jak uważa większość mieszkańców Mariesville (z nią włącznie). Właściwie, jest tak naprawdę jego damską kopią, z wysoko wykształconą moralnością, jest niestronnicza, rzeczowa i obiektywna. Bardziej interesuje ją prawo i porządek niż przywiązanie do danej jednostki. Nawet jeśli przestępstwo popełni ktoś jej bliski, to nie cofnie się przed niczym aby dosięgnęła go sprawiedliwość i poniósł konsekwencje swoich czynów. Pragnienie postępowania właściwie jest silniejsze od niej i jej ewentualnych uczuć. Działa tak w hołdzie dla swojego ojca, któremu po śmierci obiecała, że pójdzie w jego ślady, tępiąc po drodze wszelką korupcję. Więc hej, lepiej nie proponuj jej łapówki, bo na pewno wsadzi Ci te pieniądze w du...

Katy, Kate, Kat — 7 lipca 1996, Mariesville — lokalna bohaterka — zastępczyni szeryfa — biseksualna — wyjechała z Mariesville zaraz po skończeniu liceum, wróciła ponad rok temu — córka szeryfa zmarłego w 2006 roku i pielęgniarki, zmarłej w 2020 roku — jedynaczka — przez lata prężnie pięła się po szczeblach kariery policyjnej w Atlancie, dwa lata temu została zwolniona z powodu napaści na funkcjonariusza — wsadziła swojego męża za kratki, który został skazany na 25 lat więzienia, aktualnie toczy się jej sprawa rozwodowa — pracoholiczka, z wysokim poczuciem odpowiedzialności i sprawiedliwości — po pracy zalewa swoje smutki alkoholem: w barze, domu, na ulicy, gdziekolwiek — aktualnie ma płytkie podejście do związków i wszelkich znajomości — nie przywiązuje się do nikogo i niczego, bo to jedyny sposób żeby uniknąć bólu i rozczarowań — śpi z bronią przy łóżku, w nocy zaś dręczą ją koszmary — ambitna, żądna władzy i sukcesów; niewątpliwie chciałaby zrzucić szeryfa z jego stołka i przejąć jego stanowisko — właścicielka mieszkania w kamienicy w Downtown i czarnego Jeepa.

18+

szukam kogoś:

- przez kogo kiedyś uciekła z miasteczka, 

- kto poruszy jej serce i sprawi że znowu uwierzy w miłość,

- brata/siostry jej męża, który/a nie wierzy w jego winę 

-  kto ma informacje na temat śmierci jej ojca

✉️wladczyniczasuiprzestrzeni@gmail.com

pierwsza postać — Lilija.